Opublikowano:

Rola ojca w rozwoju dziecka.

Małżonkowie współpracują w niemal każdej dziedzinie życia, a to może stwarzać liczne okazje do sporów.

Ludzie dość często wyrażają swoje negatywne uczucia otwarcie i nierzadko w gwałtowny sposób. Należy pamiętać, że konfliktów nie da się uniknąć. To jak para radzi sobie z konfliktami wpływa na to, czy okażą się one niszczące dla małżeństwa czy też nie. Nieumiejętność rozwiązywania sytuacji konfliktowych często prowadzi do rozpadu związku, z których zazwyczaj urodziły się dzieci. Rozwód jest trudnym wydarzeniem w życiu człowieka. Temu traumatycznemu wydarzeniu towarzyszą negatywne emocje, tj. złość, rozczarowanie, żal do drugiej osoby oraz ciągła walka małżonków przeciwko sobie. Wielokrotnie dzieci zostają wciągnięte w walkę pomiędzy rodzicami; stają się kartą przetargową albo też „sprzymierzeńcem” jednego z rodziców przeciw drugiemu – warto wtedy skorzystać z pomocy adwokata. Efektem tego może być nieobecność jednego z rodziców w wychowywaniu dziecka po rozstaniu małżonków, zazwyczaj ojca.

Ojciec odgrywa zasadniczo najważniejszą rolę w kształtowaniu się mechanizmów funkcjonowania ja idealnego, czyli wytworzenia własnego, idealnego obrazu siebie na podstawie naśladowania i obserwowania ludzi przebywających w otoczeniu dziecka i cieszących się u niego autorytetem.

Zasadniczo każda rodzina stwarzająca niepowtarzalne układy cech poszczególnych jej członków, związków uczuciowych pomiędzy nimi, na swój specyficzny sposób kształtuje w dziecku stosunek emocjonalny do poszczególnych norm moralnych, a także pewien ogólny wzorzec reagowania ,,motywacją sumieniową’’.

Miłość ojcowska spełnia inną rolę niż miłość macierzyńska. Miłość ojca jest uzupełnieniem miłości macierzyńskiej w zakresie stwarzania stymulatorów rozwoju społecznego. Ojciec będąc pozbawiony tak silnego jak matka biologicznego związku z dzieckiem nie posiada danej z natury umiejętności kochania dziecka tylko dlatego, że jest to jego dziecko. Miłość ojcowska musi być wywołana przez różne czynniki, które w większości są bezpośrednio związane ze sposobem zachowania się dziecka.

Przeprowadzono wiele badań dotyczących wpływu obecności bądź nieobecności ojca w rozwoju dziecka. Do najważniejszych wniosków można zaliczyć następujące stwierdzenia:

  • dzieci pozbawione właściwej opieki ojcowskiej są zarówno według oceny rówieśników, jak i nauczycieli mniej zdolne do właściwego przystosowania społecznego. Wpływa to na mniejszą atrakcyjność w grupach rówieśniczych, stąd i zaburzenia w zakresie samooceny;
  • najgorszym skutkiem pozbawienia dziecka opieki ojca jest nasilenie postaw lękowych, które to postawy stanowią główny składnik wszystkich zaburzeń psychicznych;
  • brak opieki ojca lub jej nieadekwatne sprawowanie wpływa na wzrost postaw agresywnych i na zachowania przestępcze;
  • brak ojca albo niewłaściwe sprawowanie przez niego roli rodzicielskiej wywołać może bardzo głębokie i często nieodwracalne zaburzenia w jednej z podstawowych sfer zachowania się człowieka, a mianowicie tej, która dotyczy zachowania się związanego z płcią.

Należy podkreślić, że wszelkie studia empiryczne prowadzone na ten temat wykazują, że ojciec jest rodzicem niezastąpionym w tym zakresie.