W dniu 12 czerwca 2014 roku Są Najwyższy w składzie 7 sędziów Sądu Najwyższego podjął następującą uchwałę:
Zapewnienie pracownikowi – kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), co powoduje, że pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu na warunkach i w wysokości określonych w § 9 ust. 1-3 tego rozporządzenia albo na korzystniejszych warunkach i wysokości, określonych w umowie o pracę, układzie zbiorowym pracy lub innych przepisach prawa pracy.
(Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2014 r., sygn. akt II PZP 1/14).
Ta „siódemkowa” uchwała Sądu Najwyższego kładzie kres rozbieżnościom i kontrowersjom pojawiającym się od wielu lat. Zgodnie z nią, kierowca transportu międzynarodowego nocujący w kabinie samochodu będzie uprawniony do ryczałtu za nocleg, niezależnie od tego, w jakich warunkach nocleg ten się odbywał.
Niestety nie znamy jeszcze uzasadnienia uchwały, trudno więc zając stanowisko w kwestii tego, czy powyższa uchwała będzie miała zastosowanie wyłącznie do spraw sprzed nowelizacji ustawy o czasie pracy kierowców w 2010 roku, czy też w każdej sytuacji.
W mojej ocenie jako prawnika, rozstrzygnięcie tej kwestii było konieczne z uwagi na diametralnie różne wyroki dotyczące kwestii ryczałtów przy jednakowych stanach faktycznych.
Z niecierpliwością oczekuję na jej uzasadnienie.